به قدری خسته‌ام که به کمی شهامت نیاز دارم…

پایانِ شبِ سیه، سیه‌تر از پیش است…

وقتی نیمه‌های شب «مخاطبی» را برای «گفتن» پیدا نمی کنم، چاره‌ای جز «نوشتن» نیست…

جای «گفتن» را نمی‌گیرد…چون آنچه قرار به «گفتن»ش است از جنسی دیگر است…

این نوشتن شاید همچون گول زدن کودک…